Kategoria: tarot marsylski

Są takie momenty w życiu, że wiadomo, że coś się zmieniło. I oczywiście życie toczy się nadal zwykłym rytmem, ale w nas, w środku jest już inaczej, coś zostało przemeblowane. Przeżyłam ostatnio taki moment w mojej tarotowej przygodzie: było nim obejrzenie filmu „Tarology”  z Enrique Enriquezem, o którym napisałam tutaj.

Mój związek z tarotem nie jest prosty. Nie było tak, że zobaczyłam karty i już wiedziałam, jak je czytać. Pierwszą talię kupiłam w 1998, jak mieszkałam w Kolonii, będąc tam na dziekance. U nas trudno było wtedy o te rzeczy, a jak zobaczyłam niemieckie księgarnie, to padłam z wrażenia. I oczywiście Tarot od razu przyciągnął moją uwagę. Nie bardzo jednak wiedziałam, jak się za niego zabrać, więc nazywam to pobawiłam się trochę kartami i je odłożyłam. Po wyjeździe do Anglii za parę lat, tarot powraca w moje ręce, tym razem jako talia Osho Zen, którą dostaję od mojej siostry. Zgrywa się to pięknie z moim zainteresowaniem medytacją i duchowością i mogę powiedzieć, że od 2001 siedzę w ezoteryce…w różnych jej odsłonach.

Tarota uczyłam się jak większość z nas…z książek, próbowałam stawiać karty znajomym (bez większych zresztą uniesień :) ), przyglądałam się obrazkom…ale tak naprawdę ich jeszcze nie zgłębiałam. Studiowałam za to wszystko, co mnie interesowało: najbardziej astrologię, trochę medycyny naturalnej, zielarstwa, zaczęłam pracować z minerałami i żywiołami. Uważam teraz, że wszystko, co robiłam ma w obecnej chwili wielki wpływ na moje rozumienie kart tarota i jego alegorii.

Trudność polega jednak na tym, że w większości przypadków nie mogę się także odnaleźć w tzw. tarotowym świecie. Nie podoba mi się za bardzo „wróżenie” w takiej postaci, w jakiej je spotykam na forach i na kursach, czy z opowieści znajomych po wizytach u „wróżek”. Chodzi mi po głowie pytanie: jak mogę uczynić talię kart użyteczną dla siebie samej i dla innych, ale bez narzucania im czegokolwiek i nadawania ” aury specjalności” temu co robię? Jak „odczarować” talię kart z narosłych przez wieki mitów i zaklęć, aby naprawdę wykorzystać jej prostotę i trafność w reżyserowaniu naszych wyborów? I jak edukować ludzi, aby poczuli w sobie moc i nie oddawali odpowiedzialności za własne życie w ręce innych?

Po obejrzeniu „Tarologii” stała się Wieża :) Korona spadła mi z głowy i zatelepało mną od środka. Mini inicjacja…

Napisałam do Enrique i wyobraźcie sobie, że mi odpisał i prowadzimy bardzo ciekawe (jak dla mnie przynajmniej hahaha) konwersacje tarotowe. Oto ten człowiek, w dosyć dosadny sposób, dla niektórych być może nawet niegrzeczny, tnie mieczem poprzez narośle na tarocie… odcina tę otoczkę, która dla mnie też tworzyła problem i poza tym daje wskazówki na to, jak faktycznie możemy widzieć karty świeżym okiem. Jestem świadoma, że nie jest to „jedyna prawda”, ale jak dla mnie: CUDOWNE odkrycie.

Kreatywne podejście do kart, czytanie tarota jak poezji, widzenie kart zawsze inaczej, zawsze na nowo, ćwiczenie mięśnia obserwacji i ekspresyjnego wyrażania, tego, co widzimy… porwała mnie ta wizja. Co ciekawe, Enrique twierdzi, że da się to zrobić tylko z jedną talią ( i nie ze wszystkimi jej wydaniami! ), z talią tarota Marsylskiego. Tzn uważa, że da się to zrobić ze wszystkim, można nawet czytać z papierowego cukru, ale według niego tylko talia marsylska jest stworzona „bez ego” twórcy, stworzona dla obrazów i tylko dla nich.

Nigdy nie czułam pociągu do tej talii. Wydawała mi się sucha i  nieczytelna…Oh jak bardzo się myliłam! Kupiłam dwie talie tarota Marsylskiego od małżeństwa francuskiego Roxanne i JC Flonroy. Odtworzyli oni dwie z najstarszych zachowanych prawie w całości talii tarota : talię Dodal i Noblet. Można je obejrzeć i poczytać o nich tutaj.

W jednej z rozmów z Enrique rozmawialiśmy o systemach. Zapytałam go o to, jak on to widzi? Przecież tarot to system np. numerologiczny, i że z pewnością najlepiej jest się nauczyć go jako systemu, nawet po to, żeby potem złamać wszystkie zasady. Powiedział mi, że w tarocie najważniejsze jest TASOWANIE. Tarot jest systemem tylko, jak jest nowy, wyciągnięty z pudełka i poukładany w kolejności… Jak zaczynamy tasować, staje się życiem… cała chronologia i systemowość zmienia się i za każdym razem tworzymy nowy świat, z elementów, które posiadamy w kartach. I za każdym razem chodzi o to, żeby widzieć…nie o to, co się widzi, tylko o to, jak się widzi…

Chyba się zakochałam :)

Właśńie obejrzałam film o Enrique Enriquezie „Tarology”. Możecie obejrzeć trailer na Youtube.

Zupełnie „przypadkiem” natknęłam się na ten dokument o tarocie marsylskim w wydaniu Enrique. I co? Nigdy nie przepadałam za tarotem marsylskim ale to się właśnie zmieniło- jestem w tarotowym niebie!

Enrique Enriquez jest wenezuelskim artystą konceptualnym mieszkającym w Stanach i jak sam o sobie mówi zgłębia poetykę tarota marsylskiego. Sposób w jaki przedstawia tę talię, jak „żyje” jej obrazami , jak wyciąga z kart niuanse zainspirowane kształtem, kolorem, odczuciem… jest zachwycający! Enrique nie utożsamia się z „wróżami”, nie lubi słowa jasnowidz, nie lubi procesu „czytania tarota”, gdzie ludzie przychodzący do tarocistów biernie oczekują „faktów” i nie chcą dostrzec piękna i siły kreacji w takiej wymianie. Jest pragmatyczny w swoim podejściu i twierdzi, że tarot działa, ponieważ wszyscy doświadczyliśmy tego, co postaci przedstawione na kartach. Nasze ciało potrafi rozpoznać ich ustawienie, nasze emocje „czytają” emocje na twarzach postaci, wszystko co dzieje się na kartach, dzieje się także dookoła nas.

Enrique jest poetą. Opisuje obrazy. Twierdzi, że nic nie wie na temat ezoteryki i nie interesuje go historia systemu tarota. Jest wspaniałym obserwatorem życia. Opisuje to, co widzi na obrazku. Uważa, że najbardziej nadaje się do tego tarot marsylski.

Jestem pod tak wielkim wrażeniem jego osoby, że aż brakuje mi słów na opisanie mojej ekscytacji jego podejściem i artystycznym, oryginalnym spojrzeniem na karty i na sposoby ich utylizacji w życiu.

BARDZO polecam wszystkim, którzy mówią po angielsku obejrzenie tego filmu. Nawet jak nie „zakochacie” się w Enrique, z pewnością zakochacie się w słowach,  poezji, grze gestów i wizjach jego tarotowych opowieści…

Można też odwiedzić jego stronę na Facebook (KLIK !)

Talia tarota marsylskiego, którą najbardziej poleca to talia Jean Noblet lub Jean Dodal tarot, obie zrestaurowane przez Jean-Claude Flonroy. Możecie zerknąć na stronę tarot-history.com, aby rzucić okiem na jej wydania. Faktycznie wygląda cudownie. Poza tym po obejrzeniu tego filmu, chyba nikt już nie będzie patrzył na tarota marsylskiego tak jak wcześniej. On ożywa w słowach i czynach Enrique Enriqueza!

Znalazłam też e-book Enrique do ściągnięcia. Gdyby ktoś był zainteresowany, tutaj jest link KLIK.

Ahhhh tarotowe niebo jest żywe! :)

Pozdrawiam

PS: W sumie zastanawiam się teraz, czy można to samo zrobić z talią RWS? Chyba spróbuję! Wiem, że pan Jan Suliga uczy w podobny sposób: opisuje obrazki i używa obu tych talii: RWS i Marsyla. Włączam swoje obserwatorskie oczęta :)